En wat me vooral bijgebleven is van onze opleiding is het vak gezondheid. Dan bedoel ik de lessen over kinderziektes. Je staat daar niet bij stil. Je hebt dat allemaal zelf meegemaakt bij je eigen kinderen. Maar dat vergeet je allemaal. Die kennis werd helemaal opgefrist en dat vond ik het meest interessante voor mij.
Van de andere kant krijg je dan ook creatieve vakken, zoals het vak ‘spelen’. Mijn leukste herinnering was van een donderdagavond in Genk. We gingen naar het bos om te spelen. Wij vonden die les belachelijk. Maar die avond hebben we ons allemaal rot geamuseerd. We waren uitgelaten als kleine kinderen. Evelien, de docente is een van de meest passionele mensen die ik ken.
Hier bij Biep en Lotje is er veel vrij spel. Hier moet ook niets, hier mag alles. Als een kindje niet wil mee knutselen, dan kan dat. Wil een peuter niet meespelen met de blokken, is dat ook goed. Ik heb wel veel structuur en discipline. Er zijn vaste momenten dat we boekjes lezen, dat de kindjes leren stil zitten en dat ze bij het knutselen mooi op hun stoel blijven zitten. Het liefst wat ze doen is zingen. Iedereen zingt mee: ‘De wielen van de bus die draaien rond, draaien rond, draaien rond.’ Grappig, met de bewegingen erbij. Zelfs de baby’s doen mee.
Gino: Ondertussen zitten we bij Biep en Lotje aan onze maximumcapaciteit. Achttien kindjes. Dat moet je opbouwen. Ouders beginnen over jou te praten. Mond-tot-mondreclame. Dat schept vertrouwen. En wederzijds respect. Ze schrijven hun kindje al in terwijl ze zwanger zijn.
Els: Ik heb mijn oude droom waargemaakt. Nu heb ik een nieuwe. Ik denk eraan om een eigen kinderkledinglijn te starten. Biebelotje. (Ze denkt na) Heeft SYNTRA niet ook een opleiding modeontwerper?