Kevin (35) maakte van zijn wielerpassie een beroep: "Het is thuis in de garage begonnen"

‘Mijn eerste koersfiets heb ik gekocht toen ik negentien was. Vrij laat. Daarvoor fietste ik altijd naar school. Elke dag door weer en wind. Mijn vader zei nooit: ‘ Het is slecht weer, ik breng je wel met de auto.’  Ook als ik ’s avonds op stap ging was dat met de fiets. Nu nog. Ik heb al dertien jaar mijn rijbewijs, maar al zes jaar geen auto meer.

Mijn koersfiets herstelde ik zelf. Ik ben thuis in de garage begonnen met fietsen voor mijn kameraden in orde te brengen.  Van het een kwam het ander. Er kwam meer en meer volk naar mijn garage. Daar is de passie voor het vak gegroeid.

Ik werkte in de metaalsector. Ik werd op een bepaald moment werkloos.  Ik ging onmiddellijk de cursus fietsvakhandelaar bij SYNTRA volgen.

Na het tweede jaar ontmoette ik  -heel toevallig- mijn medevennoot, Davy Present. Hij voert onder meer het fietsenmerk Olmo vanuit Italië in. Serieuze designfietsen. Ik begon te praten over mijn idee om in Hasselt een fietsenzaak te openen. We zijn dan de eerste keer samen in de Italiaanse Dolomieten gaan fietsen. Ondertussen werkten we ons idee KD BIKES uit. Drie weken later heb ik mijn winkel hier in Hasselt, tussen een school en het nieuwe gemeentehuis, geopend.  Ideale plek!

‘Ik was dus de eerste cursist die aan het derde jaar begon die al een eigen fietsenwinkel had. De docenten die de opleiding geven zijn zelf fietsvakhandelaar en hebben een eigen fietsenwinkel. Die zitten in het vak en hebben tonnen ervaring. Ook dat is een voordeel van SYNTRA. Nergens anders geven ze die opleiding.

Op een dag kreeg ik een fiets binnen van een model dat ik nog nooit gezien had. Toen heb ik naar een docent van SYNTRA gebeld en die heeft mij verder geholpen. Als ik ‘probleemgevalletjes’ had, dan nam ik die mee naar SYNTRA en dan losten we dat daar samen op.

Een docent was gespecialiseerd in versnellingen. Hij wist hoe die tandwieltjes werkten en in elkaar zaten. Je mocht die versnellingsbak opengooien en alles door elkaar gooien, je mocht er zelfs stiekem een onderdeel uithalen, die vent kon onmiddellijk zeggen wat er miste. Die ging daarmee slapen. Wat een passie!  Als hij begon te vertellen, was dat ‘schoon om te horen’.

Vroeger werden die versnellingsbakken ook altijd opengegooid en gereviseerd, terwijl die onderdelen nu geheel vervangen worden. De uurlonen zijn zo hoog dat je jouw tijd daar niet kan aan besteden. Als je dat intern gedeelte in een stuk koopt, kost dat misschien vijftig euro terwijl je voor een herstelling makkelijk vier tot vijf uren moet investeren.’

‘Cursisten en docenten, wij hadden hetzelfde vuur in ons. Op vrijdagavond bleven we napraten in de cafetaria.  Rond Kerstmis hadden we allemaal samengelegd om na de laatste les een kerstfeestje te houden. In de cafetaria bakten ze dan hapjes voor ons,  voor zo’n 35 fietsmannen uit de opleidingen.

Vertrouwen moet je opbouwen. Mensen die op een dure koersfiets rijden gaan niet zo gauw zeggen: ‘Hier is mijn fiets. Breng die maar in orde!’ Nee, die komen eerst met een hele oude fiets, een stadsfiets, zeg maar. Daarna komen ze hun oude koersfiets brengen en als die goed gemaakt is, dan komen ze misschien met hun dure koersfiets. Daarom ga ik ook die opleiding onderhoud en reparatie van E-bikes volgen. Ik wil oudere mensen goeie informatie geven over het verschil tussen voorwielaandrijving en een middenmotor of over een walk assist.’

‘Je maakt hier ook elke dag iets mee. Ik kreeg vorig jaar een mail van een Amerikaan om een fiets uit elkaar te halen en in een doos te stoppen om te vervoeren. Ik krijg wel vaker zulke mails waar niets van komt. Op een dag in augustus, in het Pukkelpopweekend, stopt hier een man die in het Amerikaans begon: ‘Ik heb je gemaild om een fiets in te pakken.’ Hij had een Europese tournee gemaakt. In Duitsland had hij hetzelfde type fiets uitgeprobeerd en hij was daar zo tevreden over dat hij dat type fiets nu meer naar Amerika wou nemen. Die fiets moest in een doos  en op het vliegtuig. Ik kende de man helemaal niet. Tot ik nog eens checkte en zag dat het John Curley, de bassist van Afghan Whigs was. Diezelfde avond stond hij op de mainstage van Pukkelpop.

Trouwens, bij de laatste Pukkelpop heb ik 69 binnenbanden moeten vervangen van festivalgangers.

Niet zo lang geleden kreeg ik een mail uit Italië. Of ik twee Italiaanse fietsen kon monteren voor een klant die in België woonde. Ik stuur een berichtje terug: Natuurlijk lukt dat. Hier stopt een bestelwagen met twee dozen. In die dozen zaten twee oude Italiaanse fietsen : een zeldzaam Italiaanse koersfiets en een kindermodel.  Die twee fietsen waren  hun oorspronkelijke staat voor massa’s geld hersteld. Door één van de beste Italiaanse reparateurs. De klant  wist eigenlijk van niets. Dat was een Italiaan die zijn vrouw naar België gevolgd was. Hij fietste altijd met zijn vader in Italië, op die fietsen. Nu was die vader gestorven en de man in België had een zoontje dat nu zo oud was als hij toen hij met zijn vader fietste. Hij sprak daar altijd over, over die fietstochten met zijn vader. Zijn schoonbroer is die fietsen gaan zoeken en heeft die ook nog in een oude schuur in Italie gevonden. En voor zijn schoonbroer laten restaureren. Via een smoesje heeft hij dan zijn schoonbroer naar mijn winkel gelokt waar de fietsen klaar stonden. Hij loopt daar nietsvermoedend aan voorbij tot zijn schoonbroer hem vroeg: ‘Herken je die fietsen niet?’ Op dat ogenblik kwam ook de rest van de familie die bij het ‘complot’ betrokken waren de winkel binnen. Toen kwamen natuurlijk de emoties. Toen die man me vroeg: ‘Wat moet ik betalen?’ heb ik gezegd: ‘Schei uit. Ik vind dit gewoon een schitterend verhaal en daar wil ik graag aan meewerken.’

‘Als alles vlot verloopt, openen we een tweede KD Bikes in Melsele. Daar leeft  de koers nog veel meer dan hier en is er meer vraag is naar professionele fietsenherstellers. Of hier nu iemand een fiets binnenbrengt die hier gekocht is, of bij iemand anders, daar is evenveel reparatie aan. Een fiets is een fiets. Sommige fietsvakhandelaren nemen geen fietsen voor herstelling aan die niet bij hen gekocht zijn. Voor mij is dat echter een kwestie van beroepseer. Als ik iemand vakkundig kan helpen, doe ik dat met fierheid. Ik probeer elke dag te bewijzen dat ik mijn vak ken en van mijn stiel hou!'